Belki takvimler göstermez: Behlül Dana'nın hikayesi...

İşte o yazı;

''Tarihin kadim dönemlerinde yaşama nimetine erişen Behlül Dana’dan bir kesit ile başlayalım bugün söze. Behlül Dana, şüphesiz birçok bakımdan ibret alınası manzaralar çizmiştir insanlığın ufkuna… İşte o manzaralardan mülhem bir hikaycik…

Aktarılagelen hikaye odur ki Behlül Dana bir gün eline bir çubuk alır ve başlar toprağa bir şeyler karalamaya. Behlül Dana’nın toprağa bırakmak istediği her neyse adeta helezonlar çizer başında. Sağını, solunu; önünü ardını kollar topraktaki yapısının. Döneminin izzetli hükümdarı Harun Reşid’in hanımı ise bu durumu köşkünün penceresinden seyretmektedir. Ve Behlül bulunduğu yerden doğrulur doğrulmaz ona seslenir: “Ey Behlül toprağa çizdiğin nedir?” Behlül, beklediği bir sualin yanıtını vermenin heyecanıyla: “Ev!” der. “Benim evim…” Hükümdarın zevcesi: “Peki, onu bana satar mısın?” der. Behlül, evin değerini söyler ve hanım da razı olunca pazarlık yapılır. Alan da satan da razıdır artık. Gün gece olur ve gözler uykuya yenik düşer. Tam bu esnada bir rüyanın içinde bulur kendini Hükümdar Harun Reşid. Rüyasında kendi saltanatının da üstünde servet abidesi bir köşk görür. İçeri girmek ister fakat muhafızlar köşkün zevcesine ait olduğu gerekçesiyle kendisini içeri almazlar.  Harun Reşid, uyanır uyanmaz rüyasını hanımıyla paylaşır. Ve yine mevzuunun içinden Behlül Dana çıkar. Harun Reşid, o zaman anlar ki kimileri ötelerin saraylarını dünyadayken satın almıştır. Behlül’ü bulur Harun Reşid ve bir köşk de kendisine yapmasını ister. Behlül köşkü yapar tam Harun karşılığını verecekken: “Yok!” der Behlül… “O fiyat ayıklar içindir, rüya görmeden ayıkamayanlar için değil!” 

Evet, bazılarımız dünyadayken görür ötelerin nazlı rüyalarını, bazılarımızın uyanması için rüya görmesi gerekir. Belki takvimler göstermez ama nice sıralara şahit olmuştur zaman ve olacaktır da… Tarih, bizden önce nice hikmetler büyütmüştür heybesinde, bizden sonra da hikmetlere gebe olacaktır. Bütün mesele bu hikmetleri yaşarken idrak etmekte saklıdır. 

Ömrümüz boyunca bize “Hikmetten sual olunmaz!” diye nasihatlerde bulundular. Kendilerince iyilik ettiler bize. Oysa anlaşılmayı, idrak edilmeyi bekleyen hikmetlerden örülü bir kitaptı kainat. Aklımız ermez diye kapağını dahi açmadık o kitabın. İçinde ne varsa koşulsuz kabul ettik. Sonra bir gün anlamaktan, ibret almaktan konu açılınca ellerimiz koynumuzda kala kaldık… 

İşte tam da bu yüzden kıymetli okur, 

Hikmetini araştır ömrüne bina edilen dünya dahil bütün yapıların. Görmeye çalış ki bir mimar var, yörüngene sağlı sollu tuğlalar ören. 

Temelde senin de bir taşın olsun istemez misin? İstemez misin dört başı mamur sırlar döşemeyi hayatına yeniden?

Bak, yepyeni bir mektupla geldi sana bu defa, gelen. Sesler duymaktasın dünyanın en her bir köşesinden. Çatırtılar, çığlıklar, feryatlar, ahlar bir de eyvahlar yükseliyor satırların gövdesinden! Sus ve dinle. Anlayabilirsek bir muştu yayılacak buhranlı günlerin ertesinden…

Saltanatların eceli geldi, krallıklar tufana yenik düştü, servet, elde geçmeyen para şimdi!

Dünyaya sığmayan cüsseler, bir göz odaya sığdı da sindi… Açılmaz denilen kapıları açan neft, asfaltlardan taşsa kim toplar ki? Camileri yalnızlıkla inlerken modern mabetlerin, avmlerin kapısına da kilit vuruldu bir ikindi vakti…

Okyanus sularında boğulan insanlık sinemizde abideleşirken ve tebessümler yetimlerin çehrelerinde solarken kaybettik bütün idrakini asrın ve cihanın canına tak etti.

Şimdi ister hikmeti ara, ister hikmetten sual olunmaz diye perdeyi kapa… Artık hikmeti sorgulama vaktidir ey insan, anla…

Biz yokken nice hikmetler gelip geçti, bizim arkamızdan da nice hikmetler gelip geçecek belki takvimler göstermez ama…''